PBB ditubuhkan pada 30 April 1973 berikutan hasil daripada pergabungan tiga buah parti yang ada ketika iaitu Parti PANAS, Parti BERJASA dan Parti PESAKA yang masing-masing mempunyai asas perjuangan serta tujuan yang sama iaitu untuk membela dan menjaga kepentingan hak-hak kaum Bumiputera yang mendiami negeri Sarawak.
Presiden Parti PBB yang pertama ialah bekas Menteri Hal Ehwal Sarawak Mendiang Tun Jugah anak Barieng. Setelah itu PBB diterajui oleh YAB Pehin Sri Hj Abdul Taib bin Mahmud sehingga kini.
Keahlian Parti PBB hanya terbuka kepada semua kaum Bumiputera Sarawak tanpa mengira pegangan agama yang mereka amalkan. Keadaan ini telah memperlihatkan bahawa perjuangan Parti PBB sentiasa berada dilandasan yang betul dan tidak pernah lari dari komitmen asalnya iaitu sebagaimana ianya mula terbentuk.
Parti PBB juga boleh dilihat sebagai sebuah parti yang bukan berasaskan kepada kaum-kaum yang tertentu sahaja jika dibandingkan dengan parti-parti lain yang terdapat di Negara ini. Contohnya di Semenanjung Malaysia, UMNO misalnya, dilihat lebih menekan kepada kepentingan kaum Melayu saja tetapi oleh kerana peranannya sebagai tunjang kepada Barisan Nasional, sentimen itu cuba untuk disimpan namun kadang kala muncul juga apabila apabila ada suara dari pihak lain yang cuba untuk mempertikaikan hak-hak orang Melayu sebagaimana yang telah termaktub didalam Perlembagaan Persekutuan.
MCA lebih tertumpu kepada kaum Cina manakala MIC memang jelas kelihatan lebih terarah kepada permasalahan kaum India saja. Parti GERAKAN walaupun ada kaum Melayu dan India yang menjadi anggotanya, tetapi perjuangan GERAKAN lebih kepada kepentingan masyarakat Cina saja. Begitu juga dengan parti kerdil seperti PPP, ahlinya juga dilihat ada yang terdiri dari kaum Cina namun majoritinya adalah dari kaum India dan sudah tentulah yang majoritinya yang akan mendapat kelebihan didalam pelbagai perkara.
Bagi parti pembangkang pula, seperti DAP, PAS dan PKR...perjuangan berlandaskan kaum bagi ketiga-tiga parti ini kadang kala memang tidak dapat disembunyikan daripada umum walaupun berbagai alasan diberikan untuk mengaburi pandangan rakyat.
DAP, biarpun terdapat ada ramai kaum Melayu dan Bumiputera lain yang menjadi ahlinya, namun itu bukan bermakna jaminan kesamarataan hak akan dapat dilaksana atau diseragamkan tanpa mengira kaum sebagaimana yang dijanjikan. Kaum yang majoriti didalamnya tetap akan mempunyai kata putus didalam sesuatu perkara walaupun melalui mesyuarat bersama yang disertai oleh ahli-ahli dari kaum lain yang minoriti.
Begitu juga dengan Parti Islam SeMalaysia iaitu PAS. Berdirinya PAS sebagai sebuah parti adalah semata-mata untuk menegakkan syiar, ajaran serta undang-undang Islam di Negara ini disamping itu juga mempertahan serta melindungi hak kaum Melayu. Walaupun PAS telah mewujudkan sebuah kelab penyokong PAS dimana ahli-ahlinya terbuka kepada rakyat yang bukan dari kaum Melayu, namun langkah PAS itu juga bukan bermakna mereka akan menggugurkan asas perjuangan serta ideologi mereka biarpun sebeberapa ramai orang bukan Melayu yang memberi sokongan kepada PAS.
Parti KeAdilan Rakyat (PKR) walaupun membuka keahliannya kepada seluruh rakyat Malaysia tanpa melihat seseorang itu datang dari bangsa apa dan apa agama yang dianuti tetapi sentimen kaum memang tidak dapat dihindari apabila kaum tertentu telah menjadi majoriti didalamnya maka kumpulan yang lebih kecil iaitu kaum yang datang dari yang minoriti hanya akan menjadi pelengkap sahaja. Kumpulan yang kecil ini tidak akan mampu untuk berdepan dengan kaum mempunyai suara majoriti. Segala keputusan pada akhirnya hanya akan ditentukan oleh kumpulan yang besar. Buktinya kita lihat apa yang dilakukan oleh PKR kepada kesemua perwakilan parti itu di dua buah negeri iaitu Sarawak dan Sabah, bagaimana Anwar telah menidak secara total peranan serta kebolehan para pemimpin PKR di kedua-dua negeri ini.
Mengenai soal krisis kepimpinan parti. Parti-parti anggota Barisan Nasional yang pernah menghadapi suasana sedemikian adalah seperti UMNO, MCA, MIC, SUPP, PRS, SPDP, PBS, UPKO, PBRS, AKAR, LPDP dan lain-lain lagi. Bagi sebelah parti pembangkang juga krisis kepimpinan memang sering berlaku terutamanya dalam PAS dan PKR.
Tetapi bagi Parti PBB, biarpun berbagai masalah dalaman parti sering berlaku kepada rakan-rakan partinya didalam Barisan Nasional, tetapi tidak kepada PBB. Perkara ini seolah-olah menampakkan bahawa Parti PBB sentiasa terlepas daripada masalah sedemikian dan PBB terus mampu bergerak dengan selesa untuk memberi khidmat kepada rakyat tanpa dibebani dengan bermacam-macam hal yang boleh dianggap sebagai kontroversi.
Inilah yang menjadi kelebihan kepada PBB didalam kerajaan Barisan Nasional. Kepimpinan yang mantap, berpengelaman serta jujur kepada rakyat. Kurang berpolitik serta lebihkan tumpuan untuk membangun negeri Sarawak serta utamakan usaha untuk menaiktaraf kehidupan rakyat Sarawak kepada tahap yang lebih tinggi lagi sesuai dengan "Politik Pembangunan" yang diperkenalkankan oleh Ketua Menteri Sarawak YAB Pehin Sri Haji Abdul Taib Mahmud ketika beliau mula mengambil alih jawatan sebagai ketua menteri Sarawak pada awal tahun 1981.
Dan kelebihan yang ada kepada parti PBB ini jugalah yang banyak membantu serta menyumbang kepada kestabilan dan juga kejayaan kerajaan Barisan Nasional di Sarawak selama ini. Perjuangan PBB tidak boleh dilihat hanya terhad kepada kaum Bumiputera semata-mata tetapi lebih jauh lagi dari itu iaitu meliputi kehendak rakyat Sarawak keseluruhannya.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan